மொத்தப் பக்கக்காட்சிகள்

11/29/2024

நாகேஷ் !

 

🌹இளம் வயதில் வீட்டில் கோபித்துக்கொண்டவர் ஹைதராபாத்துக்கு வந்தவர். ரேடியோ கடை, ஊறுகாய் கம்பெனி எடுபிடி, மில்லில் கூலி வேலை என்று பல வேலைகள் பார்த்திருக்கிறார்! நாகேஷ்!

🌹முதன்முதலில் நாடகத்தில் வயிற்று வலி நோயாளியாக நடித்தார். அன்று அவரதுநடிப்பைப் பாராட்டி, முதல் பரிசை வழங்கியவர் எம்.ஜி.ஆர்!

கோயம்புத்தூரில் பி.எஸ்.ஜி. ஆர்ட்ஸ் காலேஜில் படித்தபோது, அடுத்தடுத்து மூன்று தடவை அம்மை போட்டது. முகம் முழுக்க அம்மைத் தழும்புகளை வைத்துக்கொண்டு பலரது முகத்தை மலரவைத்தது அவரது நடிப்பின் வெளிச்சம்!

🌹ஹோட்டலில் தங்கியிருந்த நாகேஷை அவரது நாடக நடிப்பின் மீது கொண்ட காதலால்

தன் வீட்டில் தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்து தந்தவர் நடிகர் பாலாஜி!

🌹 'தாமரைக்குளம்' ஷூட்டிங்கின்போது, சரியாக நடிக்கவில்லை என்று உதவி இயக்குநர்கள் நாகேஷைக் கடிந்தனர். உடன் நடிக்க வந்த எம்.ஆர்.ராதாவிடம் மனம் வெதும்பி நடந்ததைச் சொன்னார் இவர்.

🌹'மத்தவன் எல்லாம் நடிகன், நீ கலைஞன்... கவலைப்படாம நடி' என்றாராம் ராதா!

அபூர்வ ராகங்கள்' படத்தில் கண்ணதாசனுக்கு வைத்தியம் பார்க்க டாக்டராக வருவார் நாகேஷ். கண்ணதாசனிடம் ஒரு கவிதை சொல்லச் சொல்வார் இவர்.

🌹கவிதை சொன்ன கண்ணதாசனிடம் பீஸ் கேட்பார் இவர். 'இதுதான்யா ஃபீஸ்' என்பார் அவர்!

🌹எம்.ஜி.ஆருடன் 45 படங்களில் நடித்த நகைச்சுவை நடிகர் இவர்தான். அதில், 19 படங்களில் இவருக்கு ஜோடி மனோரமா!

🌹திருவிளையாடல்' படத்தின் காட்சிகளை ரஷ் பார்த்த சிவாஜி, 'நாகேஷின் நடிப்பு பிரமாதம். தயவுசெய்து எதையும் கட் பண்ணிடாதீங்க' என்று டைரக்டர் ஏ.பி.நாகராஜனிடம் கேட்டுக்கொண்டாராம்

🌹நகைச்சுவையில் மட்டுமல்ல; 'நீர்க் குமிழி' குணச்சித்திரம், 'சர்வர் சுந்தரம்' ஹீரோ, 'அபூர்வ சகோதரர்கள்'ல் வில்லன், 'மகளிர் மட்டும்' என்று வெளுத்துக்கட்டியவர்!

🌹பஞ்சதந்திரம்' ஷூட்டிங். உணவு இடைவேளையில் கமல் சிக்கனை முள் கரண்டியால் குத்திக்கொண்டு இருந்தார். அருகில் இருந்த நாகேஷ் கேட்டார்,

கோழி இன்னும் சாகலையாப்பா?

'தமாஷாக கேட்டார்

🌹இந்தியாவின் ஜெர்ரி லூயிஸ் என்று அழைக்கப்பட்ட நாகேஷ் பிறந்தது - செப்டம்பர் 27 1933-ல். மறைந்தது ஜனவரி 31, 2009-ல்!

🌹30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக, தமிழர்களைச் சிரிக்கவைத்த இந்தக் கலைஞனுக்கு 'நம்மவர்' படத்துக்காக மட்டும் தேசிய விருது கிடைத்தது!

ஸ்ரீநிவாஸ்..

பிரஷாந்த்...

மணிவண்ணன் - அகத்தியன் !

 

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்,

ஒரு தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி சம்பந்தமாக, மணிவண்ணன் அவர்களை ஓரிருமுறை அவரது வீட்டுக்குச் சென்று சந்தித்திருக்கிறேன்.

அது அவர் நடிகராக உச்சத்தில் இருந்த நேரம். ஆனாலும் எந்தவிதமான பந்தாவும் இன்றி பண்போடும் பக்குவத்தோடும் பரிவோடும் வரவேற்று உபசரித்தார்.

அப்போதே மணிவண்ணன் மீது எனக்கு பிரமிப்பு கலந்த ஒரு தனி மரியாதை ஏற்பட்டது. அந்த மரியாதை இப்போது இன்னும் கொஞ்சம் அதிகமாகி இருக்கிறது.

அதற்கு காரணம், சமீபத்தில்

நான் பார்த்த ஒரு வீடியோ.

மணிவண்ணன் சம்பந்தமான ஒரு விழா நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்டு இயக்குனர் அகத்தியன் பேசியது.

அதன் சாராம்சம், இதோ:

அகத்தியன் சினிமாவில் புகழ் பெறுவதற்கு முன், அவர் எழுதிய ஒரு கதையை எடுத்துக் கொண்டு, அதை இயக்குவது சம்பந்தமாக மணிவண்ணனை நேரில் போய் சந்தித்திருக்கிறார்.

ஒரு சில தொடர் சந்திப்புகளுக்கு பின்

ஒரு சிறிய இடைவெளி.

அந்த நேரத்தில் ஊரிலிருந்த அகத்தியனின் தந்தை காலமாகி விட்டார். ஊருக்கு போக அகத்தியன் கையில் காசு இல்லை. தெரிந்த நண்பர்களிடம் 100, 200 என கடன் வாங்கி, இறுதிச் சடங்குக்கு போய்விட்டு, மீண்டும் சென்னைக்கு வந்த அகத்தியனுக்கு அடுத்து ஒரு சிக்கல்.

மறுபடி ஊருக்குப் போய்

அப்பாவுக்கு 16வது நாள் காரியம் செய்ய வேண்டும். அதற்கு 1500 ரூபாய் பணம் வேண்டும். ஆனால் அகத்தியன் கையில் அப்போது பத்து ரூபாய் கூட இல்லை.

என்ன செய்வது என்று தவித்துப் போனார் அகத்தியன்.

யார் யாரையோ போய்ப்பார்த்தார் எங்கெங்கேயோ முயற்சி செய்தார்.

நீண்ட நேர சிந்தனைக்கு பின்

மணிவண்ணனை தேடிப் போனார் அகத்தியன்.

விஷயத்தைச் சொன்னார்.

மணிவண்ணன் அமைதியாக அமர்ந்து அகத்தியன் சொல்வதைக் கேட்டு கொண்டிருந்தார்.

"இப்போ நான் என்ன செய்யணும் அகத்தியன் ?"

அகத்தியன் தயங்கியபடியே, "வேற ஒண்ணும் இல்ல சார். கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்பு நான் உங்களிடம் ஒரு கதை சொன்னேன் அல்லவா ?"

"ஆமாம்."

"அந்தக் கதையின் முழு உரிமையையும் நான் உங்களுக்கு எழுதிக் கொடுத்து விடுகிறேன். அதற்கு பதிலாக எனக்கு 1500 ரூபாய் கொடுத்து உதவுங்கள், ப்ளீஸ்..."

ஒரு சில நிமிடங்கள் ஆழ்ந்து யோசித்தார் மணிவண்ணன்.

அகத்தியன் கைகளை பிசைந்தபடியே கலக்கத்தோடு காத்திருந்தார்.

"இங்கே பாருங்க அகத்தியன்..."

நிமிர்ந்து பார்த்தார்.

"எந்த காரணம் கொண்டும் உங்கள் கதையை, என்னிடமோ வேறு எவரிடமோ கொடுத்து விடாதீர்கள். சினிமா உலகில் எப்போது என்ன நடக்கும் என யாருக்கு தெரியும் ? ஒருவேளை அந்தக் கதையின் மூலம் நாளையே உங்கள் வாழ்க்கை அடியோடு மாறலாம். அதனால்...

ஒரு நிமிஷம் இருங்க அகத்தியன், வந்து விடுகிறேன்."

மணிவண்ணன் தன்னுடைய அறைக்குள் போய்விட்டு திரும்பி வந்தார். "இந்தாங்க அகத்தியன். இதில் நீங்கள் கேட்ட 1500 ரூபாய் இருக்கிறது.

ஊருக்கு போய் அப்பாவின் காரியங்களை முடித்துவிட்டு வாருங்கள்."

அகத்தியன் தயக்கத்துடன், "சார் இந்த பணத்தை, நான் உங்களுக்கு..."

"போய் நடக்க வேண்டிய விஷயங்களை பாருங்கள் அகத்தியன்."

நன்றிப் பெருக்குடன் மணிவண்ணன் வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தார் அகத்தியன். ஊருக்கு போய் காரியங்களை நல்லபடியாக முடித்துவிட்டு வந்தார்.

சில வருடங்கள் கழித்து... மணிவண்ணன் சொன்னது போலவே காலம் மாறியது. அகத்தியனைத் தேடி அதிர்ஷ்ட வாய்ப்புகள் ஒவ்வொன்றாக வர ஆரம்பித்தன.

அகத்தியன் இயக்கிய ஆறு படங்களில் தொடர்ந்து நடித்தார் மணிவண்ணன்.

ஒரு படப்பிடிப்பு இடைவேளையில் அகத்தியனை அருகில் அழைத்தார் மணிவண்ணன்.

"ஒரு வேடிக்கையை பார்த்தீர்களா அகத்தியன்..?"

"என்ன சார் ?"

"உங்களுடைய ஆறு படங்களில் தொடர்ந்து வாய்ப்பு

கொடுத்திருக்கிறீர்களே, இதன் மூலம் இதுவரை நான் வாங்கிய மொத்த சம்பளம் எவ்வளவு என்று தெரியுமா ?"

அமைதியாக மணிவண்ணன் சொல்வதைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார் அகத்தியன்.

"75 லட்சம் ரூபாய்.

அன்றைக்கு அவசரத்துக்கு உங்களுக்கு நான் கொடுத்தது வெறும் 1500 ரூபாய்.

எதையும் எதிர்பார்த்து நான் உங்களுக்கு அதை கொடுக்கவில்லை.

ஆனால் காலம் எப்படியெல்லாம் அதை கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறது பார்த்தீர்களா ?"

அகத்தியன் எதுவும் பேசத் தோன்றாமல் கண்களில் நீர் வழிய மணிவண்ணனின் கைகளை இறுகப் பற்றி கொண்டார்.

இந்த சம்பவத்தை சமீபத்தில் ஒரு மேடையில் அகத்தியன் சொல்லும்போது, ஏற்கனவே மணிவண்ணன் மீது எனக்கு இருந்த மரியாதை இன்னமும் பலப்பல மடங்கு உயர்ந்தது.

மாபெரும் மனித நேயம் கொண்ட மகத்தான மனம் படைத்தவர் மணிவண்ணன்.

அதே வேளையில்

பிரபஞ்ச சக்தியின் மீது கூட பிரமிப்பு அதிகமானது.

பலன் எதுவும் எதிர்பார்க்காமல் மணிவண்ணன் கொடுத்த பணம் 1500 ரூபாய், பல்லாயிரம் மடங்குகள் அதிகமாகி அவருக்கே திரும்ப வந்து சேர்ந்திருக்கிறது.

எதை இங்கு நாம் விதைக்கிறோமோ

அதை பல மடங்கு திரும்ப நமக்கு கொடுத்தே தீரும் இந்தப் பிரபஞ்சம்.

இது சத்தியமான உண்மை.!

ரஜினி - விஜயகாந்த் !

 

ரஜினி நடிச்சிருந்தா சரி வராது! விஜயகாந்துதுதான் கரெக்ட் மேச்.. என்ன படம் தெரியுமா?..

தமிழ் சினிமாவில் மக்களை வென்ற கதாநாயகர்கள் ஒரு சிலரே இருப்பார்கள். ரஜினி, கமல், சிவாஜி போன்றோர் மிகப்பெரிய அளவில் வரவேற்பை பெற்றாலும் மக்கள் மானசீகமாக நேசித்த கலைஞர்கள் ஒரு சிலர் பேர் மட்டுமே. அந்த வகையில் எம்ஜிஆர் மற்றும் அவருக்கு அடுத்த படியாக கேப்டன் விஜயகாந்த்.

இருவரின் இறப்பிற்கும் ஒட்டுமொத்த தமிழ் நாடே சோகத்தில் ஆழ்ந்தது. அதுவும் விஜயகாந்தின் மறைவிற்கு பிறகு அவரை பற்றி தெரியாதவர்கள் தெரிய ஆரம்பித்தார்கள். பல ஊடகங்கள், பத்திரிக்கைகள் என விஜயகாந்தை பற்றி செய்திகளை புரட்ட ஆரம்பித்தனர்.

இப்படி ஒரு மனுஷனை விட்டு விட்டோமே என்றெல்லாம் கதறி அழுதனர். அந்தளவுக்கு மாபெரும் ஒரு மனிதனாக கலைஞனாக வாழ்ந்து விட்டு சென்றிருக்கிறார் விஜயகாந்த். ஒரு காலத்தில் ரஜினிக்கு செக்யூரிட்டியாக இருந்தவர் விஜயகாந்த். அதன் பின் படிப்படியாக வளர்ந்து கடைசியில் அந்த ரஜினிக்கே டஃப் கொடுக்கும் நடிகராக உச்சம் பெற்றார்.

இந்த நிலையில் ரஜினி நடிக்க வேண்டிய பல படங்கள் விஜயகாந்தை தேடி சென்றிருக்கிறது. அதே போல் விஜயகாந்த் நடிக்க வேண்டிய படங்கள் ரஜினியை தேடி சென்றிருக்கிறது. அப்படித்தான் ரமணா திரைப்படமும்.

முருகதாஸ் இயக்கத்தில் விஜயகாந்த் நடிப்பில் உருவான திரைப்படம்தான் ரமணா. லஞ்சம் , ஊழலுக்கு எதிராக குரல் கொடுக்கும் கதாபாத்திரத்தில் விஜயகாந்த் நடித்திருப்பார். ஒரு சாதாரண கல்லூரி பேராசிரியராக நடித்திருக்கும் விஜயகாந்த் இந்தப் படத்தில் எப்போதும் உள்ள மானரிசத்தில் இருந்து சற்று வித்தியாசமாக நடித்திருப்பார்.

இதை பற்றி பிரபல ஒளிப்பதிவாளர் எம்.எஸ். பிரபு கூறுகையில் ‘முதலில் இந்தப் படத்தில் ரஜினி நடிக்க வேண்டியதாம். ஆனால் ரஜினி நடித்திருந்தால் கண்டிப்பாக அவரின் ஹீரோயிசம்தான் வெளிப்படும். 

எதார்த்தத்திற்கும் அப்பாற்பட்டு இந்த கதாபாத்திரத்தில் நடிக்க வேண்டும். அதற்கு விஜயகாந்த் தான் பொறுத்தமாக இருப்பார்’ என எம்.எஸ்.பிரபு சொல்லி விஜயகாந்த் இந்த கதைக்குள் வந்திருக்கிறார்.

ஒரே நேரத்தில் ஒட்டுமொத்த தமிழகத்தின் கல்லூரி மாணவர்களையும் கூட்டுவது என்பது எளிதல்ல. ஆனால் அப்படியும் காட்ட வேண்டும். அதை எப்படி காட்டினால் மக்கள் ஏற்றுக் கொள்வார்கள்? என்பதை அறிந்து அதற்கு விஜயகாந்த் மாதிரியான ஒரு ஆள் சொன்னால்தான் கேட்பார்கள் என்று நினைத்து இந்தப் படத்தை எடுத்தார்களாம்.

11/27/2024

பெண்ணும் இனிப்பும்

 பெண்ணும் இனிப்பும்

 

ஒரு நாட்டு மன்னன் தன் அரண்மனையில் நாட்டியம் ஆடவந்த பெண்ணின் அழகில் மயங்கி அவளை அடைய ஆசைப்பட்டான்.

அப்பெண்ணோ "மன்னா...!!! நடனம் ஆடுவது எங்கள் குலதொழில்.

நாங்கள் ஆண்டவனுக்கு தொண்டு செய்பவர்கள். ஆதலால் இது வேண்டாமே" என்றாள்.

மன்னவனோ "ஆண்டவனும் அரசனும் ஒன்று தான். நீ என் இச்சைக்கு இணங்கதான் வேண்டும். வா நான் இந்த நாட்டிற்க்கே உன்னை அரசியாக்குகிறேன்" என்றான்.

அப்பெண் எவ்வளவே வாதாடியும் விடவில்லை. மன்னனிடம் கடைசியில் ஒப்புக் கொண்டாள். அப்பெண் "சரி மன்னா... நாளை தாங்கள் என் வீட்டிற்கு வாங்கள் விருந்து வைக்கிறேன். அமுதுண்டு பிறகு சல்லாபிக்கலாம்" என்றாள்.

மன்னனும் சென்றான்.

அப்பெண் மன்னனுக்கு 16 வகை கலரில் இனிப்பு வழங்கினாள்.

மன்னன் எனக்கு சாப்பிட பொறுமை இல்லை. நீயே ஊட்டி விடு என்று கூறினான். அப்பெண்ணும் ஊட்டி விட்டாள்.

மன்னன் சுவைத்தான். விருத்து முடிந்தது.

மன்னனிடம் கேட்டாள்...

"மன்னா...!!! 16 வகையான இனிப்பு சுவைத்தீர்களே ஒவ்வொன்றின் சுவை எப்படி இருந்தது?

"நிறம் மட்டுமே வேறு வேறு சுவை ஒன்று தான்" என்றான் மன்னன்.

"மன்னா நாங்களும் அப்படிதான். பெண்கள் நிறம் மட்டுமே வேறு வேறு சுவை ஒன்று தானே என்றாள்.

மன்னன் அப்பெண்ணின் காலில் விழுந்து வணங்கினார்.

"தாயே என் அறிவுக்கண் திறந்தவளே" என்றான்.

இது கதை அல்ல உண்மை

நம் வீட்டிலும் பெண்கள் உண்டு.

பிற பெண்களிடம் பழகும் போது நம் வீட்டு பெண்களாக நினைத்து சகோதரிகளிடம் பழகுவதாக பழகுங்கள்.

நட்பு வளர்க்கும் பிற பெண்கள் மனதை காயப்படுத்தாதீர்கள்!..

முகநூல் பகிர்வு

வேலைக்கார சிறுமியும் —எம் ஜி ஆரும்🌹

எவ்வளவோ செய்திகள் எம்.ஜி.ஆர். பற்றி படித்தும் – கேள்விப்பட்டும் இருப்பீர்கள் …! ஒரு வீட்டு வேலைக்கார சிறுமிக்கும் — அவருக்கும் நடந்த தொலைபேசி உரையாடல் மிகவும் சுவாரசியமாக இருந்தாலும் — சிறுமியிடம் அவர் பேசும் போதும் அவருடைய வார்த்தைகளில் உள்ள கண்ணியம் –அக்கறை உற்று நோக்கத்தக்கது … அந்த உரையாடல் :–

” ஹலோ.. யாருங்க பேசறது?” இது வேலைக்காரச் சிறுமி.

” நான் எம்.ஜி.ராமச்சந்திரன் பேசுகிறேன். வலம்புரி ஜானிடம் பேசவேண்டும்”

அவர் எப்போது, யாருடன் பேசினாலும் தன் முழுப்பெயரையும் சொல்லித்தான் பேசுவாராம். அதனால் பேசுவது எம்.ஜி.ஆர் என்பது தெரியாமலே அந்த வேலைக்காரச் சிறுமி பதில் சொல்லியிருக்கிறாள்!

“அய்யா இப்பதான் ஆபீஸுக்குக் கிளம்பிப் போனாங்க”

“நீங்க யார் பேசறது?”

” நா இங்க வேலைபாக்குற பொண்ணு. அம்மா, அக்காவெல்லாம் ஊருக்குப் போயிருக்காங்க.”

“உங்க பேரு என்ன?”

“லச்சுமி”

“எந்த ஊரு?”

“தூத்துக்குடி பக்கத்துல வள்ளியூர் “

“இங்க வேலைக்கு வந்து எத்தனை வருஷமாச்சு?”

“மூணு வருஷமா இங்கதான் இருக்கேன்”

“அப்படியா? என்ன சம்பளம் கொடுக்குறாங்க?”

“அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது. மாசாமாசம் ஊருக்கு அப்பாவுக்கு அனுப்பிடுவாங்க. எனக்கு சாப்பாடு போட்டு தீபாவளி, பொங்கல், கிறிஸ்துமஸ்க்கு துணி எடுத்துக் கொடுத்துருவாங்க.”

“உன்னை நல்லா வச்சுக்கறாங்களா? சாப்பாடெல்லாம் நல்லா இருக்கா?”

“ம்ம்ம்… நல்லா இருக்கும்.. அய்யாவுக்கு தினம் கறிச்சோறு செய்வாங்க. எனக்கும் கொடுப்பாங்க”

“சினிமாவுக்கெல்லாம் கூட்டிட்டுப் போவாங்களா?”

“ஆமா. லீவு நாள்ல எல்லாரும் போவாங்க. என்னையும் கூட்டிட்டுப் போவாங்க..”

“உனக்கு அய்யாவைப் புடிக்குமா, அம்மாவப் புடிக்குமா?”

“ரெண்டு பேரையுமே புடிக்கும். அய்யா எதாவது கடைக்கு அனுப்பினா மிச்சக் காசை என்னையே வச்சுக்கச் சொல்லுவாரு. சேர்த்துவைக்கிறேன்.”

“எப்ப ஊருக்குப் போகப்போற?”

“எங்க அப்பா வந்து கூட்டிட்டுப் போவாரு

இப்பதான் பொங்கலுக்குப் போயிட்டு வந்தேன். இனி தீபாவளிக்குப் போவேன். புதுத்துணியெல்லாம் அம்மா எடுத்துக் கொடுப்பாங்க..”

“சரி, அய்யா வந்ததும் நான் பேசுனதாச் சொல்லு”

“உங்க பேரு என்ன சொன்னீங்க?”

“எம்.ஜி..ராமச்சந்திரன்”

“மறுபடி சொல்லுங்க….”

“எம்.ஜி.ராமச்சந்திரன்”

அப்போதும்கூட தான் எம்.ஜி.ஆர் என்பதை அவர் சொல்லிக் கொள்ளவேயில்லை! …

இந்த உரையாடல் வலம்புரி ஜான் வீட்டு வேலைக்கார சிறுமிக்கும் — எம்.ஜி.ஆருக்கும் நிகழ்ந்தது …

இரவு வீட்டுக்குத் திரும்பிய வலம்புரி ஜானிடம் அந்த வேலைக்காரச் சிறுமி இந்த போன் விபரத்தைச் சொல்லியிருக்கிறாள். அத்தனை நேரம் உன்னிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தது, எம்.ஜி.ஆர் என்ற விபரத்தை ஆசிரியர் அவளிடம் சொன்னபோது அதை அவள் முழுசாய் நம்பவில்லை. எம்.ஜி.ஆரின் முழுப்பெயர் அவளுக்குத் தெரியாததால், ‘அவரு எம்.ஜி.ஆருன்னு சொல்லவேயில்லையே.. எதோ ராமச்சந்திரன் ன்னுதானே சொன்னார், அய்யா பொய் சொல்கிறார்’ என்றுதான் நினைத்திருக்கிறாள். ஆனால் அடுத்தமுறை வலம்புரி ஜான், எம்.ஜி.ஆரைச் சந்திக்கப் போனபோது அந்தச் சிறுமி பற்றி விசாரித்த எம்.ஜி.ஆர் அவளிடம் சேர்ப்பிக்குமாறு ஒரு கணிசமான தொகையைக் கொடுத்து விட்டிருக்கிறார்.

அவ்வளவு பணமும் தனக்குத்தான், அதுவும் எம்.ஜி.ஆரே கொடுத்துவிட்டிருக்கிறார் என்று அறிந்தபோதுதான், சில நாட்களுக்கு முன் தன்னோடு பேசியது சாட்சாத் எம்.ஜி.ஆரேதான் என்பதை அவள் நம்பியிருக்கிறாள்.! .. என்று ” தாய் ” வார இதழில் உதவி ஆசிரியராக பணி புரிந்த திரு . கல்யாண்குமார் பதிவு செய்த்திருக்கிறார்