நாளைய பொழுது
எப்படி விடியப்போகிறதோ?
நாளைய பொழுது
நிச்சயம் சூனியமாகத்தான்
இருக்கப் போகிறது.
ஏன் என்றால்?
இன்று எனக்கு
பணியில் இருந்து
ஓய்வு.
எத்தனையோ பிரிவு
உபசார நிகழ்வுகளில்
பங்குபெற்று உள்ளேன்.
ஆனால் அப்போது
எனக்கு
தெரியவில்லை,
ஓய்வு என்பது
எத்தனை கொடுமையானது
என்று.
நாளை காலை
அவசரமாக படுக்கை
விட்டுஎழ வேண்டியதுஇல்லை
என் மனையாளை
துரிதப்படுத்த வேண்டியதுஇல்லை.
எனது இருக்கை
நாளைவேறு ஒருவருடையது.
ஏனோ இந்தஅலுவல்
ஓய்வு மட்டும்
என் இதயத்தில்
ஒருதீரா ரணத்தை
கொடுக்கிறது.
என் இருக்கை
நான் ஓய்வு
பெறுவதை உணர்ந்து
கொண்டதோ என்னவோ?
இன்றுஎன் காலை
தடுமாற செய்கிறது.
என்கணினி கண்ணீர்
விடுவதை உணர்கிறேன்.
நான்என் வாகனத்தை
நிறுத்தும் மரநிழல்இன்று
ஏனோஎனக்கு சுடுகிறது.
எனது பணிக்காலத்தை
இன்னும் ஒருஇரண்டு
ஆண்டு காலம்
நீட்டித்து இருக்கலாமே!
மனசாட்சிக்கு விரோதமில்லாமல்
பணி செய்ததுக்கு.
மரணத்தை விட
கொடுமையானது பணிஓய்வு !
பணியில் இருக்கும்போது
எத்தனை மாலைகள்,
மரியாதைகள் !
ஆனால் இன்று
மற்றவர்கள் பார்க்கும்பார்வையில்
ஏளனம் ஒளிந்து
இருப்பதை போல்உணர்கிறேன்.
எனக்கு வயதாகிவிட்டதை
நான்இன்று தான்உணர்கிறேன்.
